Levenslange onrust?…

Splitting als vroege ontwikkelingsstoornis > levenslange onrust?

Splitting = zwart en wit denken of alles-of-niets denken…Splitting is een afweer-en beschermingsmechanisme, gehanteerd in de vroege ontwikkeling van een menselijk individu als reactie op een gestoorde ‘object relatie’ met de ouderfiguren.

Splitting (also called black-and-white thinking or all-or-nothing thinking) is the failure in a person’s thinking to bring together the dichotomy of both positive and negative qualities of the self and others into a cohesive, realistic whole. It is a common defense mechanism. The individual tends to think in extremes (i.e., an individual’s actions and motivations are all good or all bad with no middle ground). Splitting was first described by Ronald Fairbairn in his formulation of object relations theory; it begins as the inability of the infant to combine the fulfilling aspects of the parents (the good object) and their unresponsive aspects (the unsatisfying object) into the same individuals, instead seeing the good and bad as separate. In psychoanalytic theory this functions as a defense mechanism.

Piet Stuitje

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

RSS
Follow by Email