De glimlach…,
Zie maar, de pasgeborene ligt nu heerlijk te slapen in de wieg, kennelijk droomt hij het grootste deel van de tijd, wat valt af te lezen aan de oogbewegingen en de vluchtige glimlachjes. Volgens mij zijn het dromen die te maken hebben met bloemen die openbloeien naar het licht, met het ritme en de muziek uit het onderwaterleven, met zeeanemonen die deinen op onbekende stromingen en óók, denk ik, met de blik vol aandacht en bewondering waarmee hij het leven heeft begroet, terwijl hij op hetzelfde moment werd bevestigd door ogen die zijn blik liefdevol opvingen.
Uit : Van Neurose naar Heelheid, Gebroken…Geheeld, Piet Stuitje
