Hebben en zijn
In de laatste zin van haar ‘voice dialogue’, van haar gesprek met zichzelf, schildert Etty het beeld dat opdoemt als zij het obsessieve ‘hebben’ loslaat…Dan is zijn gezicht dierbaar landschap geworden, vervaagd op de achtergrond, maar alomtegenwoordig, wat betekent dat ze hem niet heeft of bezit, maar dat hij altijd bij haar is.
Uit : ‘Van Neurose naar Heelheid’, Piet Stuitje
