Stervenshulp is geboortehulp
”Recent werd duidelijk dat de minister van volksgezondheid, welzijn en sport stervenshulp wil organiseren, een soort vroedvrouw (m,v) voor hen die hun leven voltooid vinden. Ik heb zulke mensen vaak gesproken. ‘het boek is uit, dominee’, zei een 99-jarige dame. De stervenshulp kan zo iemand met een drankje of injectie een zetje geven door het geboortekanaal van de dood. Daarmee is ze een mix van een vroedvrouw en een arts die weeen opwekt.
Mits dit zorgvuldig gebeurt, lijkt het mij een zegen. We zeggen toch ook niet dat geboortehulp niet mag omdat een bevalling ‘natuurlijk’ moet verlopen of dat je Gods tijd moet afwachten, alsof hij een agenda zou hebben?
God is eeuwig en heeft geen last van agenda’s. De dood is eenvoudig de overgang tussen twee vormen van bestaan, van de ronde buik van de aarde naar de wijde hemel, een ’tweede ruimte’ na dit leven zoals de dichter Czeslaw Milosz het noemt (ja, als het over de dood gaat vallen we op dichters terug, of de Bijbel).
Ik hik wel tegen de uitdrukking ‘voltooid leven’ aan. Het leven is toch niet een klus die geklaard moet worden? Ik geef de voorkeur aan ‘voldragen leven’, als een vrucht die rijp is om in een nieuwe bestaansvorm geboren te worden – wat mij betreft onder dankzegging en psalmgezang.”
Jean-Jacques Suurmond in ‘dagblad Trouw’ van Dinsdag 8 november 2016…
piet
