Toen was ’t plotseling of een vogel diep in hem ontwaakte…
.
Opgedragen aan de echte Jonathan Zeemeeuw, die in ons allemaal leeft…
”Na een lange worsteling weet de meeuw Jonathan het vliegen te verheffen tot een aparte kunst, los van de noodzaak om voedsel te bemachtigen. Dat doet hem andere werelden ontdekken en tenslotte maakt hij zich zelfs de mystieke macht eigen om te vliegen met de snelheid van een gedachte. Maar zoals verteld wordt van Boeddha dat hij, reeds met één voet in het Nirwana, naar de aarde terugkeerde terwille van een huilend kind, zo keert ook Jonathan tenslotte terug naar zijn oude maatschappij, om de achtergeblevenen te laten delen in zijn geluk. Want uiteindelijk ontdekt hij het meest waardevolle van alles, iets dat meer betekent dan vliegen, maar ook het moeilijkste: de kunst om de anderen lief te hebben als jezelf”.
Uit : Jonathan Livingston Seagull, Richard Bach.
piet
