Dierbare Naam…
‘Het murmelen van Mijn naam in tedere liefde plaatst het ongeziene op de voorgrond van de realiteit. Het is als het beademen van een of ander oppervlak, dat een prachtige afbeelding in reliëf teweegbrengt.
Het is de Naam waarvoor het kwade zich terugtrekt, beschaamd, machteloos, verslagen.
Fluister hem vaak. Niet altijd in aanroeping. Soms in een teder vertrouwen, soms in het besef van de liefde. Soms in triomfantelijke geestvervoering’.
(Jezus Spreekt, deel 2, 23 juli)
Uit : ‘Van Neurose naar Heelheid’, Piet Stuitje
