Universal Mother 14
Licht, klank, vibratie, naam, woord…
Abwoen d’bwasjmaja (NBG: Onze Vader, die in de hemelen zijt)
“Het oude middenoosterse stamwoord ‘ab’ verwijst naar alle vruchten, alle ontkieming voortspringend uit de bron van Eenheid. Deze stam werd later gebruikt in het Aramese woord voor de persoonlijke vader-‘abba’-maar doet in zijn klank nog steeds zijn originele (niet geslacht-gebonden) betekenis weerklinken. Terwijl ‘abwoen’ is afgeleid van dit woord voor de persoonlijke vader, maakt de oorspronkelijke stam geen onderscheid naar geslacht; het zou vertaald kunnen worden met ‘Goddelijke ouder’. (…)
Verder verwijst het woord ‘abwoen’volgens de mystieke kennis van klanken en letters, zowel in het Aramees als in het Hebreeuws voorbij onze veranderlijke opvattingen over ‘mannelijk en ‘vrouwelijk’ naar een kosmisch geboorteproces.
Op dit niveau van interpretatie kunnen we aan ‘abwoen’ vier onderdelen aan klank(!) betekenis onderscheiden :
- ‘A’ ; het Absolute, het Enige Zijn, de zuivere Eenheid en Vereniging, bron van alle kracht en stabiliteit (doorklinkend in de oude heilige klank ‘Al’ en het Aramese woord voor God ‘Alaha’ (letterlijk de ‘Eenheid’).
- ‘bw’ : een geboorte, een schepping, een stroom van zegen, die als vanuit het ‘innerlijk’ van deze Eenheid naar ons toestroomt.
- ‘oe’: de adem of geest die deze stroom draagt, met daarin doorklinkend het geluid van de ademhaling en alle krachten omvattend die we tegenwoordig noemen : magnetisme, wind, electriciteit en zo meer. Deze klank is verbonden met de Aramese uitdrukking ‘roecha d’koedsja’, wat later werd vertaald met ‘Heilige Geest’.
- ‘n’ : de vibratie van deze scheppende adem vanuit de Eenheid, wanneer deze de materiele vorm raakt en geheel doordringt. Er moet een substantie zijn die door deze kracht wordt aangeraakt, bewogen en veranderd. Deze klank geeft de aarde weer en het lichaam vibreert hier mee als we de hele naam langzaam intoneren : A-bw-oe-n-
De rest van de zin maakt de beweging van de Goddelijke schepping compleet. In ‘d’bwasjmaja’ vinden we de essentiele wortel in het midden : ‘sjm’. Uit deze wortel ontstond het woord ‘sjem’, dat licht, klank, vibratie, naam of woord kan betekenen. (…)
In feite zegt ‘sjmaja’ dat de vibratie of het woord waarmee we de Eenheid-de naam van God-kunnen herkennen het universum IS. Dit was het Aramese begrip van de ‘hemel’.
Dit woord staat centraal in veel uitspraken van Jezus en wordt gewoonlijk verkeerd begrepen. In het Grieks en later in het Engels (en de nieuwere Europese talen,red.) werd ‘hemel’een metafysisch concept dat los stond van de scheppingsprocessen. Het is voor het Westerse denken moeilijk te begrijpen hoe een woord zulke schijnbaar verschillende betekenissen kan hebben. Toch was dit het wereldbeeld van de oorspronkelijke middenoosterse mysticus.”
piet
