Kostbare tranen wellen op uit de diepte…
De psychiater Prof. Bastiaans was de autoriteit op het gebied van het KZ syndroom of het Postconcentratiekamp syndroom.
Hij behandelde de patienten in het Centrum ’40 – ’45, wat opgericht was voor onderzoek en behandeling van de talloze slachtoffers uit concentratiekampen en oorlogsgebieden, mensen die afschuwelijk getraumatiseerd waren.
De traumatisering is vaak zo afschuwelijk dat ons organisme slechts één weg kan bewandelen : het trauma diep diep begraven en met geweld op slot gaan om niet nog eens zo diep gekwetst te worden. Zo ontstaat het post concentratiekamp syndroom : zich terugtrekken, zich afsluiten, pantsering en onderdrukking van gevoelens, het verbruikt enorm veel energie m.a.g. energetische uitputtingsreacties, vermoeidheid, slaapstoornissen, aandachts- en concentratie stoornissen, nachtmerries en flashbacks die het hele proces weer versterken.
Ook voor bekwame therapeuten is het uiterst moeilijk om toegang te krijgen en in contact te komen met het trauma, al was het alleen maar omdat het traumatisch gebeuren nauwelijks of niet voorstelbaar is.
Prof. Bastiaans ging de hallucinogene stof LSD gebruiken om toegang te krijgen tot dat wat zo diep diep verdrongen was en werd.
Alhoewel hij succes had met deze methode, ondervond hij veel tegenstand en uiteindelijk is deze genees/heelwijze helaas in onbruik geraakt.
Tegenwoordig worden deze stoffen voorzichtig uitgeprobeerd in de psychiatrie. Het blijkt dat LSD, DMT, psilocybine, ketamine prachtige geneesmiddelen kunnen zijn. Ze leiden je dóór en vóórbij het trauma.
Soms ook buitengewoon succesvol in de behandeling van resistente depressie.
piet
