De opstanding der bomen…
In 1981 zond de Nederlandse televisie een reportage uit over Omer Guilliet, opgenomen in zijn huisje te Breskens en in zijn kerk aldaar.
Onmiddellijk werd ik getroffen en geboeid door deze mens, geraakt door de uitdrukking in zijn gezicht, in zijn ogen en niet te vergeten in zijn handen. Handen in staat om de geschiedenis der mensheid af te beelden in hout van oude boomstammen.
Hij zag er niet uit als een ouderwetse pastoor, nee, hij zag er uit zoals hij van binnen was. Op sommige momenten mooi en ontroerend, een regelrechte boodschap uitzendend van God die hem, dat voelde je, zeer nabij was, Omer kon wat hem bewoog, het beste in beelden uitdrukken, het uithouwen in hout dat door de zee op het strand geworpen was of het verwoorden in het boekje ‘De opstanding der bomen’. Hierin bejubelt hij het hout ‘dat hard wordt in de aarde en zacht, met zijden bladeren, in zon en wind, daartussen staat de stam, verbinding van humus en hemel’. ..
Uit : Van Neurose naar Heelheid, Piet Stuitje
